Bu hafta sonu ailecek kızımın ödevi için Atatürk'ün Evini yaptık.Ödev demek yanlış olur aslında.Okulun minyatür müzesi için istemişlerdi.Bizim de bir katkımız olsun istedik.
İnanılmaz eğlendik ve de yorulduk.Ailecek bu tip şeyler yapmak ne kadar zevkliymiş.Evin dağınıklığını anlatmayacağım bile.Kaç kere süpürdüm hatırlamıyorum bir süre sonra saymaktan vazgeçtim..Havada uçan köpük parçaları her taraftaydı..
Kesim ve çizimler bana, çatı ve birleştirmeler eşime ait.Ufak tefek getir götür işleri simay'a..
Ben çizim yaparken eşimin özellikle belirtmeme rağmen yine de yanlış aldığı köpüklerden kocaman bir köpek kulübesi yaptılar.Henüz tamamlanmadığı için onu eklemedim.Ayrıca henüz köpeğimiz yok ama simay içine şimdiden bir oyuncak köpek koydu.
Atatürk'le ilgili küçük bilgilerde eklendi kızıma..1881 i söyleyemiyor ama o tarihte doğduğunu biliyor.Ve çocukluğunun bu evde geçtiğini..
Yakın bir arkadaşımın oğluna (4,5 yaşında)Atatürk'ü görseydin ne söylerdin diye sormuş öğretmeni; küçük yaramazın cevabı oyuncak istemek olmuş.Dün akşam ben kızıma (5,5 yaşında) sordum aynı soruyu, teşekkür ederdim dedi..Gururumu kelimelerle anlatmam imkansız herhalde.Benim kızım büyüyor mu ne..
Atatürk'ün ölüm yıldönümünü de saygıyla ve birazda gururla anıyoruz; bu yaşta bu çocuğa Atatürk'e teşekkür etmeyi öğretebildiğimiz için.Umarım daha büyüklere de öğretebiliriz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder